You are currently browsing the tag archive for the ‘amsterdam’ tag.
Received
In June and July I received Postcrossing postcards from Germany, Russia, Amsterdam & Almere (Netherlands), Japan, Finland and… Poland — a first! Here’s a photo collage of the cards arriving in my mailbox.
I also received an unofficial postcard from Argentina as swap for the Miffy card (see below) I had sent to valeval on request. It’s really colourful!
There’s a whole set of received postcards on Flickr!
Sent
These are the Postcrossing postcards I have sent in June and July. As usual I tried to fulfill the addressee’s specific wishes as much as possible!
There’s a whole set of postcards I’ve sent on Flickr!
Are you a Postcrosser too?
This week all book geeks should catch up on their book reviews. If they’re following Weekly Geeks, that is ;) This specific recurring question is how I came to know of Weekly Geeks so I can’t refuse, can I?
Now before I go on, MY QUESTION TO YOU is: which one would you like me to write about? And what question(s) about the book should I answer in my post?
So, here are some of the books that I still need to review…
Crossroads (Zo God het wil / Come Dio Comanda) by Niccolò Ammaniti (2006)
I bought this book because of a very positive review in Simon Mayo’s Book Panel. Great podcast to listen to btw! Crossroads was compared to Cormac McCarthy’s The Road (but said to have more humor), and to movies by the Coen Brothers… I finished it recently during my holiday on Madeira. I’m waiting for Mr Gnoe to read it because I would really like to discuss whether this is a good book or if it will be thought another The Shadow of the Wind in a while…
The Native (De inboorling) by Stevo Akkerman (2009)
In 1883 a Colonial Exhibition was held in Amsterdam, and real people from the Dutch colonies were part of it. De inboorling is a novel about a black Dutchman who, at a time when the Rijksmuseum is planning an exhibition in remembrance of the centennial of this event, discovers his great grandfather was one of the people exhibited. An interesting ethical subject for a museum employee like me! I bought this book at Teylers Museum, where an exhibition about exploitation of humans in exhibitions and art fairs just closed (De exotische mens).
The End of Mr. Y by Scarlett Thomas (2006)
I am really embarrassed that I haven’t reviewed The End of Mr. Y yet, because it was given to my as a RABCK by Rapturina: a Random Act of Bookcrossing Kindness. And I have a personal rule that I always review bookcrossing books that are sent to me, either as book ring, ray or rabck. Also I can’t send this book on the road again until I’ve made a journal entry about it! This novel about books and time traveling was an appropriate read when I had the flu ;)
South of the Border, West of the Sun (Ten zuiden van de grens, ten westen van de zon / Kokkyo no minami, Taiyo no nishi) by Haruki Murakami (1998)
Haruki Murakami is one of my few favourite authors. Some fans read all his books in one continuous flow, others (like me) like to take it slow and read a book every once in a while. Savour it, so to say :) South of the Border is my 9th book of this author since I started with The Wind-up Bird Chronicles in 2004 and I read it together with Elsje, who’s a Murakami addict of the other type ;)
BTW Did you know there’s a new Murakami novel coming soon? It’s called 1Q84 and has been for sale in Japan since the end of May. It’s a great succes already. Ha! Another 1000 pages to enjoy soon ;) Erm, soon? It will be published in Holland in 2011…
Anyway, here’s a bonus for all Murakami lovers in suspense of the new novel: 1984 by the Eurythmics on YouTube. Why? Q = kyū= 9 > 1984!
ETA: in the end I reviewed The End of Mr. Y based on your questions!
Het is schandalig: ik heb nog steeds niet geschreven over de laatste 2 films die we zagen op de Parool Oscardag: Waltz with Bashir en Frost/Nixon. En dat terwijl ik Waltz with Bashir van Ari Folman de beste film van de dag vond — die eindigt vast hoog in mijn favorietenlijstje van dit jaar!
Een vriend vertelde aan regisseur Ari over zijn terugkerende nachtmerrie waarin hij wordt achtervolgd door (exact) 26 razende honden. Deze droom hangt samen met een missie in de Libanon-oorlog, waarin ook Folman heeft gediend. Hij bleek zich echter nauwelijks iets van de oorlog te kunnen herinneren. Om zijn geheugen op te frissen en de werkelijkheid te achterhalen, interviewde hij zijn over de wereld verspreide vroegere wapenbroeders. Langzamerhand kwamen de verdrongen beelden zo weer aan de oppervlakte.
Waltz with Bashir is een bijzondere film omdat hij tegelijkertijd animatiefilm en documentaire is. De interviews zijn ‘gewoon’ gefilmd en daarna geanimeerd. Soms zie je dat, bijvoorbeeld in de Hollandse bollenvelden wanneer Ari een vriend bezoekt die in Nederland een falafel-keten is begonnen, en dat geeft een bijzonder effect. De geïnterviewden zijn hierdoor relatief anoniem, hoewel je hun werkelijke stemmen bij de getekende personages hoort. Ik neem wel aan dat Ari’s herinneringen direct zijn getekend en niet eerst zijn nagespeeld. Maar of dat klopt?
Ik vond het een indrukwekkende film, boeiend en humaan. Ik heb geleerd over de Libanon-oorlog (die voor mij niet meer dan een jeugdherinnering was met de naam ‘Beiroet’), en een idee gekregen van wat het betekent om jong te zijn in Israel en omgeving. Maar het is ook gewoon een mooie film met sterke beelden. De afbeeldingssequentie bij deze blog is een scene waarin een soldaat in de stad Bashir al schietend ‘walst’ — nu je het weet, zie je toch de draaiende beweging? De afbeelding is overigens een link naar TomDispatch, waar je de de sequentie in zijn context kunt zien.
Terwijl ik deze blogpost schrijf, luister ik naar de prachtig melancholische soundtrack van de film. Die roept de sfeer van de film sterk op — ik zou hem zo weer willen zien! Terwijl ik zelden (snel) een film opnieuw bekijk. Als je dan ook nog eens bedenkt dat ik eigenlijk geen ‘animatieliefhebber’ ben… Het was bovendien een nostalgische verrassing dat een van mijn all time favourites in de film te horen is: Enola Gay van OMD. Nieuwsgierigen kunnen de muziek downloaden van het (spaanstalige) El Blog de Shock. Mooi vind ik hoe, naarmate het onderwerp steeds serieuzer wordt, ook de theme tune van de film meer zwaarte krijgt. Complimenten voor Max Richter, die nu op mijn lijstje ‘in de gaten houden’ gaat ;)
Waltz with Bashir gaat de boeken in als eerste animatiefilm die werd genomineerd voor de Oscar voor Best Foreign Language Film. Jammer dat hij die moest afstaan aan Departures, een film waarover ik nog nauwelijks iets heb gehoord… Van mij had ‘Waltz’ mogen winnen, en dan zelfs als Beste Film! Dus als je de kans krijgt: ga deze film zien. Misschien kom ik je wel tegen ;)
Voordat ik toe ben aan de dagfavoriet, even een tussenstopje in mijn vervolgblog met besprekingen van het afgelopen Parool Oscarweekend. Wat me opvalt is namelijk dat we dit jaar 3 films zagen die het predicaat ‘waargebeurd’ kunnen krijgen. Dat was geen bewuste keuze ;)
Waltz with Bashir is een ‘geanimeerde documentaire‘ over (jonge) Israëlische soldaten in de Libanon-oorlog — of ‘Beirut’, zoals ik het me uit mijn jeugd herinner. Changeling gaat over een ontvoeringszaak (en bijbehorend politiegestuntel) die in de jaren twintig van de vorige eeuw werkelijk in Los Angelos heeft plaatsgevonden. En Frost / Nixon handelt over de grote bekentenis van Nixon, die hem indertijd in David Frost’s tv-programma ‘ontglipte’ (?). Sommigen beweren ook nog dat The Wrestler voor Mickey Rourke is geschreven en als het ware over hemzelf gaat, maar die tel ik toch niet mee.
In mijn lijstje van vorig jaar (2008) ontdek ik geen echte trends — wie dat wel doet mag het zeggen — maar in 2006, mijn ‘eerste keer’ Paroolweekend, bleken ook veel waargebeurde verhalen op ons programma te staan. En politiek drama, maar die trend geldt niet speciaal voor mij: aan de Oscar nominaties te zien was Amerika dat jaar opeens erg geïnteresseerd in politiek getinte cinema.
Welke films zagen we in 2006 op de Parooldag?
- Good Night, and Good Luck. van George Clooney >> waargebeurd & politiek
Een prachtige zwartwitfilm met talking heads over tv-presentator Edgar R. Murrow die in zijn programma als een van de weinige media-figuren de strijd aandurfde tegen de valse beschuldigingen van de anti-communistische senator McCarthy. Roken in beeld mocht en zag er nog sophisticated uit ook ;) - Sophie Scholl – die letzten Tage van Marc Rothemund >> waargebeurd & politiek
Interessant. Meer weet ik er 3 jaar na dato niet meer over te zeggen ;) - Munich van Steven Spielberg >> waargebeurd & politiek
Deze meer dan tweeëneenhalf uur durende film was echt veeeeeel te lang naar mijn zin. Wel indrukwekkend hoe een brave Israëlische huisvader kan veranderen in een moordmachine — en nooit meer dezelfde zal zijn. Dat stemt tot nadenken.
- A History of Violence van David Cronenberg (pas op voor spoilers in de link!)
Cronenberg is altijd goed. Een credo dat ook lijkt te gelden voor acteur Viggo Mortensen ;) A History of Violence is een heftige film waar flink over moest worden nagepraat. - Syriana van Stephen Gaghan >> politiek
Tagline: “Everything is complicated” .. oeps verkeerde quote: “Everything is connected” ;) We zagen deze film als laatste en konden hem na de vermoeiende dag echt absoluut niet meer volgen…
Fascinerend om te ontdekken dat er ook nog inhoudelijker overeenkomsten zijn: de ‘val’ van politici dankzij de media (Good Night, and Good Luck. vs. Frost / Nixon) en de impact van Israëls ehm.. ‘buitenlandpolitiek’ op haar burgers (Munich vs. Waltz with Bashir). Zo leer je nog eens wat over jezelf ;)
De tweede film die we op de Parool Oscardag zagen, was The Wrestler, dé comeback-film van Mickey Rourke (geregisseerd door Darren — Requiem for a Dream — Aronofsky).
De vergane ster Randy ‘The Ram’ kan zich maar niet ontworstelen aan het wrestling circuit. Zijn lichaam op deze manier ‘verkopen’ is het enige leven dat hij kent (en daardoor klikt het waarschijnlijk met Pam, zijn enige vriendin).
Ik zag vanwege het geweld best op tegen The Wrestler. Sport- en vechtfilms boeien me niet (met Rocky I t/m X maak je me ook niet blij ;) dus ik vreesde dat ik het nogal saai zou vinden. De ongure filmposter die al enige tijd in het bushokje bij mijn deur hing, hielp ook niet echt. Toch lieten we de concurrent Doubt er op het laatste moment voor schieten. Dat zou toch iedereen doen die de screenshot met Meryl Streep op cinema.nl ziet?
En dat was een goede keuze! Toegegeven, de film is af en toe vrij heftig (ik heb één keer mijn hoofd afgewend om het niet te hoeven zien), maar ik vond het vooral erg ontroerend. Zie bijvoorbeeld Ram’s provisorisch gerepareerde mouw op de foto… Soms is het verhaal een beetje cliché maar dat kun je net zo goed zeggen van de grote favoriet Slumdog Millionare. En The Wrestler beroerde me stukken meer dan Slumdog M.!
Mickey Rourke was een heuse hunk in de Eighties (look at those eeeeyes!). Ach ja, we worden allemaal ouder. En van Rourke wordt nu gezegd dat hij the #1 plastic surgery victim in the world is. Maar was die titel niet al veroverd door Michael Jackson? Waarmee ik wil zeggen dat dit soort geblaat me niet echt boeit.
Van mij had Rourke de Oscar voor Beste Acteur mogen winnen. En zijn mede-speelster Marisa Tomei die voor Beste Vrouwelijke Bijrol. En nee, ik heb geen spijt dat ik Doubt niet heb gezien nu Meryl Streep de Academy Award voor Tomei wegkaapte ;) Wat zeg je? O ja, dat was een hoofdrol ;) Ook denk ik niet dat ik op mijn mening terugkom als ik Oscarwinnaar Sean Penn in Milk heb gezien, al vind ik dat een sterke acteur. Mocht het toch zo zijn dan horen jullie dat ;)
Na enige twijfel is The Wrestler als 3e geëindigd in mijn top-5 van de Parool Oscardag. A close call met Slumdig Millionaire!
Ik had beloofd spoedig mijn ranglijstje van de Parool Oscardag toe te lichten… Well, life got in the way ;) Ik heb nu besloten er maar een vervolgblogje van te maken in de volgorde waarin ik de 5 films zag. Aldus te beginnen met…
Slumdog Millionaire – Danny Boyle
We begonnen om half 11 met Slumdog Millionaire — de grote winnaar van 2009.
De 18-jarige Jamal, een weesjongen uit de sloppenwijken van Mumbai, staat op het punt 20 miljoen rupies te winnen in de Indiase versie van Who wants to be a Millionaire. Hij speelt niet mee om het geld, maar in de hoop zo zijn verloren jeugdliefde terug te vinden.
Ik had een feelgood movie verwacht — niet zo gek als dat op de poster wordt aangekondigd — maar dat was even slikken op de vroege morgen… Ik zeg verder niets maar we werden echt ff op het verkeerde been gezet. Net zoals ik iedere keer dat de leader van Weekend Miljonairs klonk, verbaasd was dat niet Robert ten Brink in de stoel plaatsnam ;) De Indiase presentator is overigens lang zo sympathiek niet als ‘onze Robert’!
Slumdog M. wordt bestempeld als Bollywoodfilm, maar daar ben ik het niet mee eens. Behalve dat het zich in India afspeelt en je (dus) regelmatig Hindi kunt horen, komt de associatie volgens mij alleen voort uit de romantische verhaallijn. Maar wáár zijn dan de veelvuldige zang en dans? En duurt een Bollywoodfilm niet veel langer?
Zoals iedereen weet, won Slumdog Millionaire o.a. de Academy Awards voor Beste Film, Beste Regie en Beste Originele Muziek. Grappig dat een film over winnen zelf ook zo in de prijzen valt :) En ja, ik vond het een erg leuke film met catchy soundtrack. Maar niet de meest geslaagde film van het jaar! Niet eens de beste film van de dag… Daarvoor is hij gewoon te ‘licht’, teveel een niemandalletje. Hoewel ik (als brave kijker), natuurlijk graag wilde dat alles goed zou aflopen, voelde ik geen emotionele verbondenheid met de personages. En dat terwijl ik met de jaren sentimenteler wordt..! Van mij krijgt Slumdog M. dus alleen de Oscar voor Entertainment :)
Met die mededeling zijn jullie vast niet eenvoudig op het verkeerde been te krijgen als ik zeg dat ik misschien wel het meest heb genoten van de aftiteling… Want daarmee bedoel ik echt niets ten nadele van de film. Maar wel dat de credits wat mij betreft deel uitmaken van een film — ik snap dan ook niet dat veel bioscoopbezoekers de zaal voortijdig verlaten (en dan uitgebreid voor je neus hun jas gaan aantrekken grrr). Zelfs op een dag met filmfans als in het Parool Oscarweekend. Mijn advies aan jullie is dus: blijf vooral lekker zitten genieten tot het echt helemaal voorbij is!
Slumdog Millionaire eindigde op de 2e plaats in mijn ranglijstje van het Parool Oscarweekend.
Nee, ik ben niet gek :) Ik weet heel goed dat de Oscars inmiddels zijn uitgereikt en dat Danny Boyle met Slumdog Millionaire de grote winnaar is. Maar wij genoten de zaterdag vóór de uitreiking op het Parool Oscarweekend van 5 nominaties voor de Academy Awards 2009. Onze favoriet van de dag was… Waltz with Bashir. En ja, we zagen óók Slumdog Millionaire. Want wat was ons volledige programma?
- Slumdog Millionaire van Danny Boyle
(o.a. genomineerd voor Beste Film, Beste Regie en Beste Muziek) - The Wrestler van Darren Aronofsky
(Mickey Rourke genomineerd als Beste Mannelijke Hoofdrol, Marisa Tomei voor Vrouwelijke bijrol) - Changeling van Clint Eastwood
(o.a. Beste Cinematografie en Angelina Jolie als Beste Vrouwelijke Hoofdrol) - Waltz with Bashir van Ari Folman
(Beste Buitenlandse Film) - Frost / Nixon van Ron Howard
(o.a. Beste Film, Beste Regie en Beste Mannelijke Hoofdrol)
De beste en minste film van de dag kan ik makkelijk benoemen, maar de 2e t/m 4e plaats kost meer moeite. Als ik nu moet beslissen ga ik voor de volgende ranglijst:
- Waltz with Bashir (indrukwekkende animatie-documentaire)
- Slumdog Millionaire (feelgood met een tintje heftig, heerlijke soundtrack)
- The Wrestler (had ik niet veel zin in maar was indrukwekkend en ontroerend)
- Frost / Nixon (boeiend)
- Changeling (eh.. aardig)
Ik wil dat binnenkort best wat meer toelichten maar nu heb ik geen tijd. Vanavond ga ik weer naar Amsterdam, nu voor een concert van The Sisters of Mercy :) Mede-groupies van Mark Kermode verwijs ik intussen graag naar zijn blog over de Oscars.
Dit was trouwens de 3e keer dat we naar het Parool Oscarweekend gingen. En ik ben van plan dat te blijven doen :) Hoewel sommige bezoekers klaagden dat ze het drukker vonden dan vorig jaar, was dat volgens mij niet het geval. Sympathiek dat het festival ondanks zijn populariteit niet groeit en zo zijn knusse kleinschaligheid behoudt! :) Vorig jaar heb ik trouwens ook over mijn ervaringen in het Parool Oscarweekend geschreven…
Yesterday we visited the 7th edition of the Parool Oscar Weekend and it was great!
Our first feature was also the best of the day: The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford. Two and a half hours of real cinema. Don’t wait for it to be shown on television because it needs the big screen. With a moving role of Casey Affleck as ‘the coward’ – he should have won that Academy Award for Best Supporting Male Actor! Was he really a coward? And was it murder? (And does Affleck really have a speech-impediment?)
What followed such a success could only be a disappointment. Well, we didn’t expect a lot of Sean Penn’s Into the Wild anyway. It’s a bit too long for my taste (while it’s shorter than The Assassination) and could have done with less road-movie flashbacks. I also don’t believe Chris McCandless (aka ‘Supertramp’) was the one-dimensional lovely son-in-law Penn wants us to believe he was. It seems he made the story better than truth anyway. But it should be said: the feel of the movie kept lingering on a long time after-wards.
Michael Clayton is an intelligent, entertaining thriller which I liked a lot. You can’t go wrong with this solid Clooney movie that’s something between Erin Brokovich and The Firm. It’s a pity it didn’t get the attention it deserved in Holland: it was shown only shortly in the theaters.
The Savages is less exciting but entertaining as well. Although I’m afraid that in a short while I will have forgotten what it is about… It did not make that much an impression! The story of two siblings who suddenly have to take care of their aging father has some fun, some tragic and some irritating moments.
Last but not least we got to see Juno. Not the great movie I expected it to be but a nice light (and not too long) ending of our fun day at the movies. I will definitely try to go again next year!
Graasland 